Waarschuwingssymbool voor tillen

Veilig tillen = NIET meer tillen!

Als boerenzoon was ik al op jonge leeftijd mee aan het helpen op het bedrijf. Hooibalen tillen en sjouwen, zakken meel, en allerlei andere zware klussen. Heel gebruikelijk dat je meehielp net als alle andere familieleden. De leeftijd speelde geen rol, als je het kon dan deed je het. Het was ook wel een sport om zwaarder te tillen dan eigenlijk kon. Je verlegde zo steeds je grens naar boven.

Als tiener werkte ik in een winkel voor elektrische apparaten. Ik hielp vaak de bezorger met het afleveren van wasmachines. Als hobby een "drive inn disco" waar het sjouwen van apparatuur elk weekend plaatsvond. Vaak even snel als het druk was met als gevolg regelmatig pijn in de rug of armen.

35 geleden startte ik een eigen landbouwmechanisatiebedrijf. Verkoop en reparatie van tractoren en landbouwmachines met daarbij de nodige reparaties en onderdelen verkoop. Bijna alles wat daar gehanteerd werd is zwaar. Te zwaar dan gebruikte je een takel of heftruck, maar als het net met de hand te tillen was, deed je het met de hand. Een drietal keren ben ik door mijn rug gegaan en kon ik niets meer, amper lopen. De weken die ik niet kon werken kostte me veel handel. Ik moest alles overlaten aan het personeel of moest zaken uitbesteden. Dit kostte me veel geld, dus heb ik een fysiotherapeut geconsulteerd om mij goed te leren tillen zodat ik mijn rug kon sparen. Ook ben ik op zoek gegaan naar een hulpmiddel dat me misschien zou kunnen ontlasten. Een echt handig ding was niet te vinden, alles werkte bijzonder omslachtig, en bij alles moest ik nog steeds zelf tillen.

Ik zocht eigenlijk gewoon een steekwagen die mechanisch of elektrisch de last voor me kon optillen. Een Amerikaans patent leek me dat te bieden en ik heb de uitvinder ervan gebeld met de vraag waar dat te koop was. Hij gaf mij aan dat het niet op de markt was, omdat het "very dangerous" was in het gebruik. Nieuwsgierig als ik was heb ik toen zelf een exemplaar gebouwd. En inderdaad, als je ging heffen of tillen met het laadplateau, schoot het ding ineens tegen je schenen aan, of schoot naar voren, waardoor je nog steeds de last zelf moest tillen.

Na een aantal jaren heb ik er een rem op bedacht, die ik intrapte als ik wilde tillen, zodat dit niet meer kon gebeuren. Dan kon je echter ook niet meer het laatste stuk naar de werkbank rijden om de last erop te zetten. Al snel maakte ik de rem elektrisch aan drijfbaar om dit toch voor elkaar te krijgen. Dit was de oplossing en het werkte bijzonder goed en ik kon veilig lasten op de werkbank zetten, er weer afhalen, transporteren naar de bus en de last daarin zetten. Tijdens het transport in de onderste positie was de rem eraf, zodat je als een gewone steekwagen zo snel kon rijden als je wilde. Het apparaat moest ook mee genomen kunnen worden in de bedrijfsbus, en ook dan wilde ik niet het apparaat optillen. Zodoende is het hefsysteem dubbelwerkend uitgevoerd en kan het zichzelf opdrukken en kun je het gemakkelijk in de auto plaatsen.

Ik besefte dat voor mijn rug en gestel de slijtage had toegeslagen en onherstelbaar was beschadigd. Doordat ik na mijn "goed leren tillen cursus" geconstateerd had dat ook mijn gewrichten versleten aan het raken waren bedacht ik dat tillen en sjouwen eigenlijk slopend waren voor je lichaam, en dat je dit dus eigenlijk nooit zou moeten doen. Ik bedacht me om ook anderen voor deze narigheid te gaan behoeden. Daardoor heb ik mij dochter Laura, die industrieel product ontwerpen gestudeerd had, een prototype laten ontwikkelen dat daarna ook te koop zou kunnen zijn voor anderen. Het product is nu vijf jaar op de markt.

De markt reageert er goed op. Vele enthousiaste mensen en de producten worden goed verkocht aan mensen die rug of andere tilproblemen hebben en graag willen blijven werken. Er zijn echter nog veel mensen die niet beseffen hoe bijzonder het is om nog een goed functionerend lichaam te hebben zonder constante pijn in je rug of gewrichten. Een lichaam waar je zuinig op zou moeten zijn, om ook op latere leeftijd nog lekker met je kinderen of kleinkinderen te kunnen spelen. Er zijn mensen die het stoer vinden om zelf de zwaarste dingen te tillen, mensen die vinden dat het sneller gaat als je even snel iets tilt, mensen die hun lichaam niet willen ontzien omdat een hulpmiddel een investering vraagt, mensen die zeggen dat er personeel genoeg is die het anders wel willen doen, mensen die alleen de korte termijn in hun inkomensplaatje meenemen en niet denken over de kosten die er later ontslaan door arbeidsuitval, en nog veel andere argumenten.

Om deze mensen bewust te maken van het verborgen risico wat ze lopen door te tillen en te sjouwen is mijn ervaringsverhaal geschreven. Daarom wil ik niet alleen mijn inkomen verdienen met het verkopen van dit mooie apparaat, maar is mijn missie veel meer gericht op het voorkomen van ellende waar anderen zich, door het simpelweg tillen en sjouwen, zichzelf onbewust mee opzadelen.